En het heet Petit Carré de Caen. Klein, ja. Vierkant, een beetje. Verder zacht ivoor wit en voor het eerst geteeld in 18-zoveel in Caen, Normandië.
Ik teel deze boon nu een paar jaar en neem mij telkens voor hem niet meer te zaaien.
Want deze lieverd ontwikkelt zich wat traag en het gewas blijft spichtig, en lang denk je dat het niks wordt. Maar dan verrast Petit Carré door volharding en opbrengst. Het is een klimboon, dus uitplanten aan de stok. De zaden zitten flink klem in de peul, wat het oogsten lastig maakt. En als ik overweeg hem niet meer te zaaien, in een moment van zwakte, is het daarom, en om die aanvankelijk wat sjofele aanblik, waar ik niet goed tegen kan. Maar vandaag stond Le Petit weer thuis op het menu, en wat is ie mooi en lekker! Ik zocht meteen de beste bonen uit om ze toch weer te kunnen zaaien straks. Niet te vroeg, want hij is erg gevoelig voor kou. Thuis of in de kas voortrekken is het best.
PS. Je kunt de Carré ook groen oogsten en als sperzieboon eten.
Te krijgen bij De Tuinen van Weldadigheid. Of: La Société Des Plantes.
bert