Deel 1
Op verzoek van medetuinier Bert Meelker heb ik een klein verhaal over een wel heel klein vogeltje geschreven; het pimpelmeesje. Ofwel een heleboel meesjes die opgroeien in het huisje dat volgens de adviezen keurig op het oosten hangt want pfff wat zijn de lentes tegenwoordig warm. Terwijl ik dit schrijf zit ik met mijn blik ook op het oosten gericht en kijk ik uit op Mario’s appelboom vanwaar de ouders met hun snavel gevuld met rupsen de sprong maken naar hun kwetterende kroost. Ik zie heel wat vogels voorbij komenen opeens is daar een ekster met iets in zijn bek, het zal toch niet….
Als een vogelhuisje aan jóuw tuinhuisje hangt krijg je vanzelf een bezitterig gevoel: van mijn pimpelmeesjes blijf je af! Gelukkig niets aan de hand maar ik heb de ekster voor de vorm toch maar even weggejaagd.
Wat was ik graag op de tuin geweest toen een van de eerste nestjes het huisje vulde want terwijl pa en ma ijverig af en aan vlogen was daar opeens een kat die een van de ouders harteloos uit de lucht mepte. Toen mocht de andere ouder helemaal in zijn/ haar uppie nog twee weken lang 5 hongerige snaveltjes voeden.
Maar het is gelukt en samen met Evelien van der Velde zagen we ze allemaal uitvliegen en na inspectie bleef er een keurig schoon kinderbedje achter.
deel 2
Het volgende voorjaar hoorde ik gehamer aan de achterkant van mijn tuinhuisje, een specht misschien? Het bleken koolmezen te zijn die het voor pimpelmezen bedoelde vlieggat te klein vonden en het huisje wilde kraken. Voor jonge tuinders; kraken is zonder toestemming in een leegstaand pand gaan wonen omdat er woningnood is.
Nu weet ik dat er aardig wat koolmezennestjes zijn dus op advies van Maricée, bij sommigen bekend als Marimees omdat ze zoveel van vogels weet, heb ik het uitgehakte vlieggat weer verkleind met een ijzeren vliegplaatje maat pimpelmees. Ik heb nog een koolmees betrapt die zich met veel moeite in het kastje probeerde te persen maar in 2024 bleef het verder onbewoond.
Totdat ik 4 dagen geleden op 11 juni mijn tuin benaderde en gezellig gebabbel mij tegemoet kwam uit het leeg gewaande nestkastje. Ik word weer oma! Inmiddels is dit het 4e legsel en geniet ik enorm van mijn favoriete vogeltjes.
Ps, deze keer heb ik niet alle rupsen uit de appelboom verwijderd zodat de vogels genoeg te eten zouden hebben.
Anita Koster
tuin 43